WSPOMNIENIE DZIECIŃSTWA
Kiedy przekraczam próg swojego rodzinnego domu, staję się znów małą dziewczynką.
Istotą bez problemów i trosk. Ożywają dawne wspomnienia, zapachy i wspólne chwile.
W końcu dla swoich rodziców jestem wciąż dzieckiem.
Uwielbiam swój pokój. Z upływem lat wszystko się zmienia, nabiera nowego, innego znaczenia...a to pomieszczenie jakby zatrzymało się w miejscu. Fotografie z lat szkolnych,stare książki, bibeloty....znajduje się tu wszystko to co kiedyś było moim światem. Cieszę się, że mogę tu wracać i odbywać swoją podróż w przeszłość.
..Mój wehikuł czasu...moje dzieciństwo.
Nie ma to jak u mamy!
Komentarze
Prześlij komentarz